Χρήστος Αγγελόπουλος – ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για τα παπούτσια σου

Ο Χρήστος ιδρώνει. Χάντρες ιδρώτα τρέχουν από το μέτωπό του, αλλά δεν τον νοιάζει. Ούτε τον απασχολεί ο θόρυβος στο εργαστήριο, το πηγαινέλα, οι δυνατές συζητήσεις. Επικεντρώνεται σε αυτό το κομμάτι δέρματος, που θέλει να προσαρμόσει σ’ αυτό το παπούτσι πεζοπορίας, για να δώσει στη σόλα περισσότερη σταθερότητα. Χρειάζεται λίγη περισσότερη προσπάθεια και ευαισθησία για να τοποθετηθεί στη σωστή θέση.

Αλλά, εδώ είμαστε! Ο Χρήστος παίρνει μια βαθιά ανάσα, κρατάει το παπούτσι λίγο μακριά από τον εαυτό του και εξετάζει κριτικά το αποτέλεσμα. Ναι, έτσι το είχε φανταστεί, έτσι πάει. Γέρνει προς τα πίσω. Αυτό το ζευγάρι παπούτσια ήταν μια πρόκληση, σπασμένες σόλες και δύο τρύπες. Κανονικά, θα έπρεπε  να πεταχτούν, αλλά ο ιδιοκτήτης αγαπούσε αυτά τα παπούτσια. Τον είχαν πάει πολύ μακριά και δεν ήθελε να τα πετάξει.

Έτσι, ο Χρήστος δέχτηκε την πρόκληση, βάζοντας όλη του την υπομονή και τις γνώσεις σε αυτά τα δύο παπούτσια. Όταν πρόκειται για παπούτσια, βαλίτσες και τσάντες, του αρέσουν τα περίπλοκα πράγματα. Όταν ο κόσμος μπαίνει στο μικρό του εργαστήρι στο κέντρο του Αγίου Κηρύκου, που είναι λίγο κρυμμένο πίσω από μια σκάλα και το δημοφιλές μπαρ «Αμπάριζα» και του λέει: «Χρήστο, μου είπαν όλοι, ότι είναι αδύνατο να επισκευάσεις αυτά τα παπούτσια. Μα τα αγαπώ, μπορείς να κάνεις κάτι;» ο Χρήστος απαντάει: «Ναι, θα δούμε. Αφησέ τα εδώ και θα βρω μια λύση». Πολύ σπάνια, θα απαντήσει: “Συγγνώμη, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, πρέπει πραγματικά να πάνε στα σκουπίδια”. Δεν του αρέσει αυτή η απάντηση. Τον κάνει δυστυχισμένο. Έτσι, για να αποφύγει τη δυστυχία, θα το δοκιμάσει. Χρειάζεται πολλή συγκέντρωση, εστίαση, φαντασία, αλλά πάνω απ’ όλα, αγάπη για αυτό το έργο, γνώση και εμπειρία! … Και ο Χρήστος έχει πολλά από αυτά.

Τα παπούτσια ήταν γύρω του από την πρώιμη παιδική του ηλικία. Μεγάλωσε στην Κρήτη. Ή καλύτερα: Ο Χρήστος μεγάλωσε στο εργαστήριο του θείου του, όπου ο θείος όχι μόνο επισκεύαζε παπούτσια, αλλά έφτιαχνε και τις περίφημες κρητικές μπότες, αυτές που είναι φτιαγμένες από ένα κομμάτι δέρμα, αυτές που διαρκούν μια ζωή και αποτελούν σύμβολο της κρητικής νοοτροπίας: ποτέ δεν σκύβεις! Και ίσως, μπορείτε να το ονομάσετε αυτό τη βασική γραμμή της ιστορίας του Χρήστου.

Εκεί σε εκείνο το κρητικό εργαστήριο εκπαιδεύτηκε ο Χρήστος, όπου όχι μόνο έμαθε από το μηδέν, πώς να φτιάχνει παπούτσια και να τα επισκευάζει, αλλά πήρε και τη φιλοσοφία της ζωής του: δουλεύοντας με τα χέρια σου μαθαίνεις πολλά για τη φροντίδα των πραγμάτων, την εξέταση των λεπτομερειών και την ποιότητα. Τα παπούτσια μπορούν να σας πουν την ιστορία των ιδιοκτητών τους, να μιλήσουν για τη ζωή τους. Τα παπούτσια σου λένε, πώς περπατάς στη ζωή, αν νοιάζεσαι για καλά πράγματα, για τη συντήρηση. Έτσι, η εργασία με παπούτσια, δεν έχει μόνο το νόημα της “επισκευής τους”, αλλά υπάρχει επίσης μια καλλιτεχνική, φιλοσοφική και ψυχολογική πτυχή σ’ αυτό.

Και ο Χρήστος έμαθε καλά αυτά τα μαθήματα, χτίζοντας πάνω σε αυτά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τελικά, αποφάσισε να ανοίξει το δικό του κατάστημα υποδημάτων με έναν φίλο του στην Κρήτη. Όλα πήγαν καλά και ο Χρήστος λάτρεψε αυτό που έκανε. Στη συνέχεια όμως κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στην Αθήνα, οπότε άφησε το μαγαζί στον φίλο του και έφυγε.

Δεν επέστρεψε, γιατί η ζωή τον έβαλε σε διαφορετικό δρόμο. Έγινε οδηγός φορτηγού και ακολούθησε αυτό το μονοπάτι για περισσότερα από 28 χρόνια. Κέρδισε καλά χρήματα, αλλά η ζωή στο δρόμο είναι πολύ μοναχική και δεν είναι πάντα καλή για την ψυχή.   Η δουλειά τον έφερε στην Ικαρία και γνώρισε τη Μαρία, η οποία έγινε σύντροφος της ζωής του.

Το 2005 ο Χρήστος εγκατέλειψε τα φορτηγά και γύρισε πίσω στην «πρώτη του αγάπη»: να δουλεύει με τα χέρια του, επισκευάζοντας παπούτσια. Η Μαρία και εκείνος άνοιξαν ένα κατάστημα επισκευής υποδημάτων, που ονομάζεται “Mr. Minute” στην Αθήνα. Και από τότε, ο κόσμος της εργασίας με διαφορετικά υλικά, στερέωση, κόλληση, σφυρηλάτηση, κοπή και στίλβωση έγινε ο «κόσμος» στον οποίο ζει ευτυχώς.

Το 2020 ο Χρήστος και η Μαρία πήραν την απόφαση να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους. Έκλεισαν το μαγαζί στην Αθήνα και το μετέφεραν στην Ικαρία, την πατρίδα της Μαρίας,  όπου νιώθει καλά και ο Χρήστος. Κράτησαν ακόμη και το όνομα “Mr. Minute”.

Έτσι, αν μπείτε τώρα στο μικρό εργαστήρι τους στον Άγιο Κήρυκο, το αισθάνεστε αμέσως: αυτοί οι δύο έχουν συνηθίσει να εργάζονται μαζί. Ο Χρήστος εξακολουθεί να επικεντρώνεται κυρίως στην επισκευή παπουτσιών, τσαντών και βαλιτσών, ενώ η Μαρία έχει προσθέσει την επισκευή πολλών άλλων υλικών σε αυτό, όπως: επισκευή πανιών, κατασκευή κουρτινών και μαξιλαριών, ανακαίνιση παλιών καρεκλών και καναπέδων. Και ο Χρήστος της δίνει ένα χέρι βοηθείας σε αυτό.

Έχουν τη ρουτίνα τους: το πρωί πίνουν τον καφέ τους με τους ανθρώπους στα γειτονικά καφενεία. Έπειτα, είναι ο χρόνος εργασίας, όπου και οι δύο συγκεντρώνονται. Μερικές φορές το εργαστήριο είναι πολύ σιωπηλό: ακούς μόνο το βουητό της ραπτομηχανής της Μαρίας και το σφυροκόπημα του Χρήστου ενώ επισκευάζει τα παπούτσια.   Άλλες στιγμές υπάρχουν έντονες συζητήσεις, επειδή η Μαρία, ο Χρήστος και οι πελάτες συζητούν τον καλύτερο τρόπο επισκευής μιας παλιάς καρέκλας. 

Κατά κάποιο τρόπο ο πελάτης μπαίνει σ’ έναν κόσμο, όπου μπορούν να συμβούν θαύματα. Φέρνει σπασμένα αντικείμενα και θα φύγει με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό του, γιατί ο Χρήστος και η Μαρία έχουν βρει έναν τρόπο, όχι μόνο να τα επισκευάσουν, αλλά και να τους δώσουν νέα ζωή.

Και αυτό είναι: η επισκευή παπουτσιών – και άλλων πραγμάτων – δεν είναι καθόλου μηχανική πράξη. Είναι ένα έργο που χρειάζεται όλες σου τις αισθήσεις, όλες σου τις γνώσεις.   Κάποιος πρέπει να έχει καλλιτεχνική φαντασία, για να ανακαλύψει ξανά την ομορφιά στα λεγόμενα «χαλασμένα αντικείμενα». Πρέπει να έχει εκπαιδευμένα δάχτυλα έτσι ώστε να μπορούν να εκτελέσουν ακριβώς τις ιδέες του και να εξασφαλίσουν υψηλή ποιότητα σε κάθε μικρή λεπτομέρεια που έχει φανταστεί. Και πρέπει να είναι καλός ψυχολόγος για να κατανοήσει τις βαθύτερες επιθυμίες των πελατών του, παρόλο που μπορεί να μην βρουν τις λέξεις για να τις εκφράσουν μόνοι τους.

Ο Χρήστος έχει αυτή τη γνώση, και ξέρει, πώς να τη συνδυάσει με την πολύχρονη εμπειρία του. Ξέρει ότι έχει πετύχει ένα καλό αποτέλεσμα, όχι μόνο όταν οι πελάτες του φεύγουν από το μικρό του εργαστήρι με ένα πλατύ χαμόγελο, αλλά και όταν έχει δώσει νέα ζωή σε παλιά πράγματα, αφού τα έχει σώσει από τον κάδο απορριμμάτων. Σε έναν κόσμο, όπου τα παπούτσια μπορεί να έχουν μικρή διάρκεια ζωής και να προορίζονται για τον κάδο απορριμμάτων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ο Χρήστος δίνει ένα διαφορετικό παράδειγμα. Αλλαγές μπορεί να συμβούν, ακόμα και σε ένα μικρό κατάστημα επισκευής υποδημάτων στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας.

@Birgit_Urban