Μάντι Δραγατάκη – η γυναίκα που φροντίζει το λογαριασμό του ηλεκτρικού σας ρεύματος
Όταν φεύγεις από την Ικαρία με αεροπλάνο, η Μάντι μπορεί να είναι το τελευταίο άτομο στο νησί που σε εξυπηρετεί. Δεν γίνεται να μην τη δείς: στέκεται στην πύλη επιβίβασης, με τα μακριά σκούρα μαλλιά της πλεγμένα σε δύο χοντρές πλεξούδες, και με ένα χαμόγελο θα ελέγξει το διαβατήριο και την κάρτα επιβίβασης και θα σου ευχηθεί “καλή πτήση”. Όταν τη δεις εκεί, να χειρίζεται τη δουλειά ρουτίνας του προσωπικού εδάφους, μπορεί να μην φανταστείς ότι η ιστορία της στην Ικαρία ξεκίνησε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά έχει ρίζες στην Ικαρία, βαθιές ρίζες. Οι παππούδες της είναι από τον Ξυλοσύρτη και τον Χρυσόστομο και είναι εγγονή του διάσημου Ικαριώτη καλλιτέχνη Νίκου Ίκαρη – ξέρετε, του καλλιτέχνη που έφτιαξε το γνωστό άγαλμα του Ίκαρου στο λιμάνι του Αγίου Κυρίκου στην Ικαρία. Αλλά στην Ικαρία δεν συνηθίζουν να περηφανεύονται για διασυνδέσεις με διασημότητες. Ως εκ τούτου, η Μάντι κάθεται ήσυχα στην καρέκλα της στο «Καφενείο», πίνοντας τον καφέ της, απολαμβάνοντας μια μικρή παύση ανάμεσα στις διαφορετικές δουλειές της.
Όταν διηγείται την ιστορία της, φαίνεται ακόμα να αναρωτιέται πώς και κάθεται εδώ τόσο χαλαρή με τις μπότες πεζοπορίας και τα καθημερινά ρούχα της, περιτριγυρισμένη από τη θάλασσα και τα βουνά, αντί να κοιτάζει επίμονα τον υπολογιστή της σε ένα γραφείο του ελληνο-αμερικανικού σχολείου στην Αθήνα, δουλεύοντας πάνω στην «λίστα των μαθητών» της ως προϊσταμένη μαθητολογίου.
Η Μάντι παίρνει μια βαθιά ανάσα καθώς θυμάται πόσο σκληρά προσπάθησε να βρει αυτή τη δουλειά στην Αθήνα. Αποφοίτησε στην Αγγλία με πτυχίο αγγλικής λογοτεχνίας και μεταπτυχιακό παιδαγωγικής ψυχολογίας. Έτσι, τα αγγλικά της ήταν τέλεια όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 2008. Ήταν ενθουσιασμένη και έτοιμη χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της, να εργαστεί στο ελληνικό σχολικό σύστημα και να βοηθήσει στη βελτίωσή του.
Ωστόσο, η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση ήταν στα σκαριά και ήταν δύσκολο να βρεθεί κατάλληλη θέση εργασίας. Τελικά, εντάχθηκε στην Ελληνο-Αμερικανική Σχολή στην Αθήνα, όπου δημιούργησε ένα συμβουλευτικό πρόγραμμα για τους μαθητές. Ήταν ένα νέο βήμα, αλλά η Μάντι έχει ένα είδος επιμονής να μην τα παρατάει (μπορείτε να το ονομάσετε ικαριώτικη κληρονομιά της). Έτσι, με τα χρόνια κατάφερε να γράψει μια ιστορία επιτυχίας και έγινε ένας καλός μέντορας για μερικές γενιές μαθητών. Λίγο-λίγο η καριέρα της αναπτύχθηκε.
Αλλά οι προοπτικές που προσέφερε το σχολείο δεν ταίριαζαν με τη ζωή έξω από αυτό στην Αθήνα. Η κρίση επιδεινώθηκε και μαζί της, η νευρικότητα και το άγχος στην κοινωνία αυξάνονταν. Η καθημερινή ζωή γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Η Μάντι και ο φίλος της, ο Σιδέρης, έτρεχαν πάνω-κάτω για να οργανώσουν τη ζωή τους για να αντιμετωπίσουν όλες τις αλλαγές.
Η Μάντι και ο Σιδέρης
Και τότε συνέβη το δυστύχημα: Ο Σιδέρης είχε ένα σοβαρό δυστύχημα με τη μηχανή του και έπρεπε να μείνει στο νοσοκομείο για εβδομάδες. Η Μάντι ήταν όλη την ώρα δίπλα του. Είχαν μεγάλες συζητήσεις για τη ζωή και τις προοπτικές τους. Αρνήθηκαν να συνθλιβούν από την κρίση και σιγά-σιγά γεννήθηκε η ιδέα να γυρίσουν την πλάτη τους στην Αθήνα και να μετακινηθούν στην Ικαρία.
Η Μάντι παραμένει σιωπηλή, καθώς θυμάται τις αναμνήσεις αυτής της δύσκολης περιόδου . Εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση και η δυσκολότερη απόφαση που χρειάστηκε να πάρει μέχρι στιγμής στη ζωή της: να εγκαταλείψει μια καλή δουλειά με κανονικό εισόδημα, να αφήσει την οικογένεια και τους φίλους της για να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε ένα βραχώδες νησί στο Ανατολικό Αιγαίο χωρίς να ξέρει από πού θα προέλθουν τα χρήματα.
Οι οικογένειές τους ήταν περισσότερο από δύσπιστες, ακόμα κι’ αν η Μάντι και ο Σιδέρης είχαν μια βάση για να μείνουν, καθώς θα μπορούσαν να ζήσουν στο οικογενειακό σπίτι στο Ξυλοσύρτη. Παρά τις αμφιβολίες, το ζευγάρι ήθελε να δοκιμάσει. Έτσι, ο Σιδέρης, ένας επιτυχημένος γυμναστής, μετακόμισε πρώτα στην Ικαρία για να βρει ένα καλό μέρος για να ανοίξει ένα γυμναστήριο. Η Μάντι τον ακολούθησε μερικούς μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2016. Είχε στο μυαλό της να απολαύσει ένα μακρύ και χαλαρό καλοκαίρι, αλλά μετά από δύο εβδομάδες στην παραλία βαρέθηκε και άρχισε να ψάχνει για δουλειά.
Βρήκε μία, ως σερβιτόρα στο μικρό εστιατόριο “Περγιαλίδι” στο Μικρό Λιβάδι και λίγους μήνες αργότερα, είχε την ευκαιρία να εργαστεί για την τοπική εταιρεία ηλεκτρισμού. Αυτή η δουλειά ήταν και είναι ταυτόχρονα μια πρόκληση και μια ευλογία. Καθώς η Μάντι πρέπει να διαβάσει μετρητές ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη την Ικαρία, γνώρισε κυριολεκτικά κάθε σπίτι, εκκλησία και κατοικία στο νησί. Αυτή ήταν μια καλή εισαγωγή για έναν νεοφερμένο, ώστε να μπορέσει να προσανατολισθεί σε ένα νησί όπου τα σπίτια είναι κρυμμένα στις κοιλάδες από τους πειρατικούς χρόνους. Η εταιρεία ηλεκτρισμού κυριολεκτικά την πέταξε σε παγωμένα νερά, δίνοντας της μόνο μερικά έντυπα χαρτιά με τους αριθμούς αναφοράς των μετρητών ηλεκτρικής ενέργειας και τα ονόματα των ιδιοκτητών του σπιτιού.
Η Μάντι δείχνει τις μπότες πεζοπορίας της με ένα μεγάλο χαμόγελο, καθώς μιλά για τις δοκιμές και τα λάθη της για να βρεί τα σωστά μονοπάτια προς τα κρυμμένα σπίτια στα βουνά. Εκείνη την εποχή, το «Google maps» έγινε ο καλύτερος φίλος της, αλλά σιγά-σιγά συνήθισε το τραχύ τοπίο και άρχισε να μαθαίνει τη θέση των διαφόρων σπιτιών που δεν είναι προσβάσιμα με το αυτοκίνητο.
Καλές μπότες πεζοπορίας είναι απαραίτητες για αυτήν τη δουλειά
Αγαπάει αυτή τη δουλειά, γιατί δεν είναι μόνο μια καλή καθημερινή άσκηση στην πεζοπορία και δεν τη νοιάζει ο καιρός, αλλά και γιατί γνωρίζει όλα τα είδη των ανθρώπων. Τις περισσότερες φορές είναι φιλόξενοι, προσφέροντας φαγητό και νερό, χαρούμενοι που έχουν μια μικρή συνομιλία. Πολύ συχνά η Μάντι πρέπει να αρνηθεί την προσφορά, επειδή το χρονοδιάγραμμά της είναι σφιχτό. Καθώς πρέπει να ελέγχει τους μετρητές ηλεκτρικού ρεύματος κάθε 3 μήνες, πρέπει να τρέχει στα βουνά για να συμβαδίσει με το πρόγραμμά της.
Μερικές φορές ηΜάντυ έχει ακόμη χρόνο για λίγο σνακ …
Πρόσφατα ξεκίνησε τη δουλειά της στο αεροδρόμιο, στον έλεγχο εισιτηρίων και πρέπει να οργανώσει την καθημερινή ρουτίνα της πολύ προσεκτικά. Τις περισσότερες φορές εργάζεται για 8 ώρες στο αεροδρόμιο, πριν βάλει τις μπότες πεζοπορίας της για να κάνει μια άλλη βάρδια 2 έως 3 ωρών για την εταιρεία ηλεκτρισμού. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είναι ωραίο το περπάτημα στο ύπαιθρο, ακόμα και το βραδάκι αλλά το χειμώνα πρέπει να βιάζεται αν δεν θέλει να κάνει τις καταγραφές με το φως του φακού της.
Με μια καθημερινή ρουτίνα όπως αυτή, δεν υπάρχει πολύς χώρος για άλλες δραστηριότητες. Αλλά η Μάντι δεν νοιάζεται. Απολαμβάνει την παρέα του Σιδέρη, ο οποίος έχει βρει το ρυθμό του στο νησί, και τις βραδινές εξόδους με μερικούς φίλους. Η μεγαλύτερη χαρά της είναι να τους κεράσει ένα ποτό, γιατί με τις δύο δουλειές της είναι πλέον οικονομικά σε θέση να το καταφέρνει από καιρό σε καιρό.
Όταν τη ρώτησα αν της λείπει η ζωή της στην Αθήνα, η Μάντι κουνάει κατηγορηματικά το κεφάλι της: “Καθόλου” είναι η απάντηση. Ίσως η οικογένειά της, αλλά υπάρχει χρόνος για επισκέψεις. Ίσως μερικές φορές της λείπει ο κινηματογράφος, αλλά κι’ αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, επειδή υπάρχει το Netflix. Για εκείνη είναι πιο σημαντικό να ζήσει τώρα μια πιο ισορροπημένη ζωή. Δεν χρειάζεται να ανάψει την τηλεόραση για να μάθει την πρόγνωση του καιρού. Στην Ικαρία βγαίνει από την πόρτα και ξέρει.
Της αρέσει να περιβάλλεται από τη φύση. Η θάλασσα και τα βουνά την κρατούν σε ισορροπία. Εδώ μπορεί κυριολεκτικά να αναπνεύσει… παίρνει αυθόρμητα μια βαθιά ανάσα φρέσκου αέρα, αφήνοντας τα μάτια της να ταξιδεύουν πάνω από τη θάλασσα μπροστά της. Αυτή τη στιγμή δεν έχει μετανιώσει που άφησε πίσω της την Αθήνα. Η Ικαρία την ταΐζει, αν και η Μάντι γνωρίζει καλά τις αλλαγές που συμβαίνουν στο νησί.
Κατανοεί ότι ο τουρισμός κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αποτελεί τη βάση για ένα εισόδημα στην Ικαρία. Ωστόσο, ανησυχεί για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του μαζικού τουρισμού που συμβαίνει σήμερα μεταξύ Ιουλίου και Σεπτεμβρίου. «Ίσως η Ικαρία θα πρέπει να αλλάξει την εικόνα της σαν «νησί του πανηγυριού και της μακροζωίας» προκειμένου να αναπτύξει μια πιο βιώσιμη τουριστική στρατηγική που θα δέχεται και θα προστατεύει τη μοναδικότητα του ικαριώτικου τοπίου, αλλά..», αναστενάζει, «τα πράγματα εξελίσσονται πολύ αργά στην Ικαρία και ίσως, εμείς οι νέοι πρέπει να συμβάλουμε για να γίνουν αυτές οι αλλαγές πραγματικότητα»
Αυτό είναι ένα θέμα που συζητά πολύ συχνά με τους φίλους της και προσπαθεί να είναι συνεπής με αυτό η ίδια στην καθημερινή της ζωή, π.χ. υποστηρίζοντας περιβαλλοντικές δραστηριότητες στο νησί. Ξέρει ότι χρειάζεται πολλή υπομονή, αλλά η προηγούμενη ζωή της την έχει διδάξει ότι η επιμονή και η ζωή της σαν παράδειγμα είναι καλά μέσα για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους. Ίσως μια μέρα, η Μάντι βρει έναν τρόπο να προσαρμόσει το «συμβουλευτικό πρόγραμμα» με το οποίο συνεργάστηκε στην Ελληνοαμερικανική Σχολή της Αθήνας στην ικαριώτικη κατάσταση. Ίσως πρέπει να το ξανασκεφτεί. Θα το σκεφτεί την επόμενη φορά, όταν ανέβει στο βουνό για να ελέγξει το μετρητή ηλεκτρικού ρεύματος σε ένα απομακρυσμένο σπίτι.
Η Μάντι του αρέσει να συναντά ωραία άτομα σε απομακρυσμένα μέρη