Γιατί στην Ικαρία;

Η Ικαρία είναι ένα νησί στο Ανατολικό Αιγαίο, κοντά στη Σάμο. Αν κάνετε αναζήτηση στο Google θα μάθετε ότι αυτό το νησί έχει μια πολύ ιδιαίτερη φήμη: το νησί της «πανηγυριών» και του περίφημου χορού, του «Ικαριώτικου». Το νησί των κομμουνιστών, το «νησί των φυλακών», όπου ο Μίκης Θεοδωράκης, ο διάσημος Έλληνας συνθέτης, εξορίστηκε. Το νησί των «τεμπέληδων», που ποτέ δεν νοιάζονται για το χρόνο. Αλλά περιγράφεται επίσης ως ένα νησί όπου “οι άνθρωποι ξεχνούν να πεθάνουν”, γιατί εδώ μπορείτε να βρείτε ένα μεγάλο αριθμό πολύ ηλικιωμένων ανθρώπων. Το Google μπορεί να σας πει πολλές ιστορίες για αυτό το φαινόμενο που ονομάζεται “μακροζωία”, αλλά αυτό το blog δεν εμπλέκεται σ’ αυτές τις ιστορίες. Αυτό το blog επικεντρώνεται κυρίως στις προσωπικές μου εμπειρίες σ’ αυτό το βραχώδες νησί. Έφτασα στην Ικαρία χωρίς καμία γνώση για την ιστορία, τον πολιτισμό ή τη συμπεριφορά της. Έτσι γνώρισα τα πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του νησιού βήμα προς βήμα. Και με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο θέματα, τα οποία με ώθησαν να γράψω τις σκέψεις μου σε αυτό το blog:

Από τη μία πλευρά με ενδιαφέρει η γενιά των θυγατέρων και των γιων ή ακόμη και των εγγονών των ηλικιωμένων ανθρώπων, στους οποίους το Google αναφέρεται. Ο λόγος γι’ αυτό είναι απλός: Όλα αυτά τα χρόνια έχω παρατηρήσει ότι σιγά-σιγά διαφορετικά πράγματα συμβαίνουν στην Ικαρία: νέοι άνθρωποι έρχονται, μπορεί να είναι Ικαριώτες, οι οποίοι ανατράφηκαν αλλού και οι οποίοι επιστρέφουν τώρα στην πατρίδα τους, ή μπορεί να είναι μη Ικαριώτες, που έχουν επιλέξει να εγκατασταθούν στο νησί για τα καλά. Όλοι έχουν κάτι κοινό: ότι μεταφέρουν διαφορετικές εμπειρίες και γνώσεις στις αποσκευές τους, τις οποίες θέλουν να φυτέψουν στο ικαριώτικο έδαφος, περιμένοντας να αναπτυχθούν οι σπόροι.

Για μένα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι γράφουν μια διαφορετική ιστορία από αυτή που θα βρείτε στο Google. Αυτοί οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά για να φτιάξουν τη ζωή τους σε αυτό το βραχώδες νησί. Νοιάζονται για το μέλλον του νησιού – τη φύση του, την οικονομία του, τον μικρόκοσμο του. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να διαμορφώσουν το μέλλον του νησιού, όντας μέρος του αλλά με την οικοδόμηση της ικαριώτικης κληρονομιάς, σεβόμενοι και προστατεύοντάς την και προσθέτοντας κάποιες σύγχρονες πτυχές σ’αυτήν.
Χαίρομαι που μου επιτρέπουν να τους συνοδεύσω σ’ αυτό το ταξίδι. Όλοι οι άνθρωποι που θα γνωρίσετε εδώ, αφιέρωσαν το χρόνο τους σε μένα, καθισμένοι μαζί μου με πολλούς καφέδες και με πήγαν στα αγαπημένα τους μέρη σε αυτό το νησί. Εκτιμώ την ειλικρίνειά τους, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, επιτρέποντάς μου να τραβήξω φωτογραφίες τους και να μοιραστώ τις ιστορίες τους μαζί σας.

Από την άλλη, οι διαμονές μου στην Ικαρία είναι γεμάτες με πολλαπλές δραστηριότητες, γιατί μου αρέσει να σμίγω με τους Ικαριώτες στις καθημερινές τους δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο, παίρνω πολλή “τροφή για σκέψη” – σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ εδώ μαζί σας.
Ίσως – ενώ κάθονται εδώ μαζί σας για λίγο και μοιράζονται τις ιστορίες μου για την Ικαρία μαζί σας, μπορώ να σας βοηθήσω, να σας δώσω μια διαφορετική εικόνα αυτού του νησιού, μια εικόνα που έχει πολλές διαφορετικές αποχρώσεις. Και ίσως θα έχετε κίνητρο να ανακαλύψετε την Ικαρία με τον τρόπο σας … γιατί πέρα από το Google υπάρχουν τόσα πολλά περισσότερα να ξέρετε για αυτό το τραχύ νησί.

Ευχαριστίες.

Αυτό το blog δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την υποστήριξη μερικών άλλων ανθρώπων, επειδή μια ιδέα μπορεί να εφαρμοστεί καλά, μόνο όταν είναι σε θέση να ενσωματώσει διαφορετικές πτυχές.
Σε αυτό το πλαίσιο είμαι εξαιρετικά ευτυχής και ευγνώμων που διαφορετικοί άνθρωποι υποστήριξαν το “μικρό έργο μου” δίνοντάς μου συμβουλές, βοηθώντας με στις μεταφράσεις και στις τεχνικές.

Ιδού οι ηρωίδες και οι ήρωές μου:

Cecile Scaros – Η Σεσίλ είναι σίγουρα μια γυναίκα για την οποία αργά ή γρήγορα θα διαβάσετε σ’ αυτό το blog. Έχει γαλλική καταγωγή, αλλά μπορείς εύκολα να την αποκαλείς ταξιδιώτη του κόσμου. Έζησε και εργάστηκε στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο, παντρεύτηκε έναν Ικαριώτη, με τον οποίο ζούσε και εργαζόταν στο Μπαχρέιν πριν εγκατασταθεί στον Φάρο στην Ικαρία. Από το σπίτι της συνεργάζεται με διεθνείς εταιρείες, γεγονός που της δίνει την ευκαιρία να ισορροπήσει τη ζωή της μεταξύ του διαδικτυακού της γραφείου και της ικαριώτικης φύσης. Δεν θα σας λείψει τις πρώτες πρωινές ώρες, γιατί θα την δείτε να βγάζει έξω τον αγαπημένο της σκύλο «Μιλού» για μια μεγάλη βόλτα στην παραλία του Φάρου, ενώ συγχρόνως κάνει τον καθημερινό της εθελοντικό καθαρισμό της παραλίας. Καθώς βουτά όλο και πιο βαθιά στον ικαριώτικο τρόπο ζωής και γίνεται πιο αυτάρκης, ο σύζυγός της Στέλιος και η ίδια φύτεψαν έναν μεγάλο κήπο, όπου καλλιεργούν όλα τα είδη λαχανικών, γεγονός που κρατά τη Σεσίλ απασχολημένη με τη συγκομιδή και το μαγείρεμα.

Χρωστάω στη Σεσίλ ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για το χρόνο και το πάθος της στην επιμέλεια των αγγλικών κειμένων μου. Δεδομένου ότι τα αγγλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα, η Σεσίλ προσπάθησε να γίνουν τα κείμενά μου πιο αγγλοπρεπή.

Jane Hughes – Πριν από μερικά χρόνια η Jane έγινε πολύ αγαπητή μου φίλη στην κοινότητα των Βρυξελλών. Είναι Αγγλίδα, αλλά εργάστηκε σε διάφορα ευρωπαϊκά μέρη, όπως τη Δανία και την Ιταλία, όπου μεγάλωσε την οικογένειά της, πριν εγκατασταθεί με το σκύλο της και τη γάτα της στις Βρυξέλλες για να εργαστεί ως πλήρους απασχόλησης μεταφράστρια για ένα ευρωπαϊκό ίδρυμα. Συμμεριζόμαστε κοινό ενδιαφέρον για την πολιτική γενικότερα και από την αρχή της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ακόμα περισσότερο. Η Jane παρακολούθησε τις πρώτες αρχές της γραφής μου με μεγάλη προσοχή, φροντίδα και υποστήριξη, ενώ επιμελήθηκε τα αγγλικά κείμενά μου. Με ενθάρρυνε να συνεχίσω, και η φροντίδα και η στοργική υποστήριξή της μου είναι απαραίτητες.

Matta Koulouridi – Χωρίς τη Μάτα δεν θα υπήρχε ελληνική έκδοση αυτού του blog – γι’ αυτό της χρωστάω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όλη τη δουλειά και την προσπάθεια που βάζει στη μετάφραση των πολλαπλών κειμένων για να δημιουργηθεί αυτό το blog. Η Μάτα είναι πρώην καθηγήτρια γαλλικών της Δημόσιας εκπαίδευσης και εργάσθηκε σε πολλά σχολεία στην Ελλάδα. Μετά τη συνταξιοδότησή της έχει διαθέσιμο χρόνο και χαίρεται να κάνει τις μεταφράσεις των κειμένων μου όταν το χρειάζομαι. Ασχολείται επίσης με τις κατασκευές και τη φωτογραφία και λατρεύει τα ταξίδια.

Γνωριστήκαμε στην Αθήνα, όταν με ξενάγησε στην πόλη. Από τότε είναι για μένα μία υπομονετική οδηγός στον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις και τη σκέψη. Κάθε φορά που είμαι χαμένη στην περιπλοκότητα της ελληνικής πραγματικότητας – και τα πάντα μου φαίνονται «κινέζικα» – μου δίνει τα κλειδιά για να γνωρίσω την ελληνική νοοτροπία και ψυχή.

IkariaMag – Οφείλω ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» στο ikariamag.gr – το διαδικτυακό περιοδικό για την Ικαρία που έκλεισε τις πόρτες του το 2018. Τυχαία, γνώρισα κάποιους από τους συγγραφείς τους και τον ιδιοκτήτη, Κωνσταντίνο Βατούγιο. Τους άρεσαν τα κείμενά μου και μου προσέφεραν την ευκαιρία να κάνω τα πρώτα μου βήματα γραφής μέσω του περιοδικού. Τα σχόλιά τους ήταν μια τεράστια ενθάρρυνση και είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για την εμπιστοσύνη τους σε μένα.

Σε αυτό το blog θα βρείτε όλα τα κείμενα που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο ikariamag.gr

Ο Κωνσταντίνος Παυλίδης και ο Αχιλλέας Αγγελιδάκης από την IkarianMEDIA είναι οι δημιουργοί του blog.

Angelos Kalokairinos – ένας Ικαριώτης με βαθύ πάθος για τα ικαριώτικα βουνά και τη φύση. Έγινε υπομονετικός και σχολαστικός σύμβουλος για μένα, ο οποίος μου ξεκαθάρισε το τοπίο των ιστοριών και των κειμένων μου, ενώ παράλληλα με ξεναγεί με ευαισθησία στην ικαριώτικη ιστορία, τον τρόπο σκέψης και τα χαρακτηριστικά του νησιού.
https://www.flickr.com/people/angeloska/